Ein mystisk lyd plagar menneske over heile verda. No har «The Hum» nådd Oslofjorden.
Den einaste høyrbare lyden for oss andre er det kraftige regnvêret som plaskar mot bilruta. Mykje av første akt handlar om korleis det er å føle seg utanfor og misforstått av folk som ikkje høyrer lyden. Opptaka som er gjort utandørs, har plukka opp ein lågfrekvent dur, mest truleg frå klimaanlegget i huset til Hege. Lyden operaen har brukt som utgangspunkt, er uansett ein heilt annan enn den Hege høyrer. Ho ville bruke den mystiske lyden til å utforske det mellommenneskelege i operaen. Menneskeøyra er mest var lyden av barneskrik, som har ein grunnfrekvens på rundt 500 Hz. Det siste året har Hege køyrt milevis på kryss og tvers for å prøve å finne kjelda til den irriterande støyen som held ho vaken om natta. Ho kunne også fortelje at ho i same tidsrom begynte å høyre noko som likna ein lastebil på tomgang. Noko som kan tyde på at kjelda kan vere på andre sida av Oslofjorden. Med slike eigenskapar er «The Hum» ofte knytt til konspirasjonsteoriar, som til dømes ufoar, russarar og 5G-tårn. Men då ho i fjor sommar sat oppe midt på natta, med terrassedøra open, tenkte ho: «Er det verkeleg nokon som driv og grev no?» Ho starta difor Facebook-gruppa «The Oslofjord Hum», og stilte opp til intervju i lokalavisa Amta.